Ne Alemdeyiz?

Rekabetin Müthiş boyutlara ulaştığı küreselleşen bir dünya... Hayal bile edilemeyecek gelişmeler, insanların haal gücünü zorlayan yeni ürünler, birbirinden pazar kapmak için hertürlü yola başvuran dev şirketler...Tüm bunlara birde eksik kalan devlet desteğini ekleyin. Alın size rekabet edemeyen Türk firmaları... Aslında hiç birinin devleti suçlamaya hakkı yok diyorum bazen. Yabancı yatırımcı desteğiyle ayakta durabilen bir kaç büyük şirket haricinde dünyaya nam salmış bir dünya devimizin olmayışı içler acısı. Peki onlar bunu nasıl yapıyorlar? Bizde çalışanların işi basit aslında.( Devlet memurlarına hiç değinmiyorum yoksa işin içinden çıkamam.) Bahsetmek istediğim çalışma koşullarından ya da sıkıntılarının yok olduğu falan değil sadece işe olan ilgileri. Sabah vardiya kartını basar başlar işe. Önce iş arkadaşlarıyla bir kaç hoşbeşten sonra rutin işleri yapar öğle yemeğinden mümkün olduğu kadar geç dönmemin yolunu en kısa sürede keşfeder, eğer başında işi öğretmekten kaçan ya da " aman öğrenirse gençtir benden daha enerjiktir yerimi ona verirler işsiz kalırım" düşüncesine hakim bir şefin varsa en ufak bütün dosyaları onun başına yıkıp paydos zilini bekleriz. Eğer işlerin yoğun olduğu bir dönem ise de " aman çok yoğunuz bugünlerde" der yakınırız. Sadece çalışanlar mı hele birde başınızda vurdumduymaz bastonu parlamaya başlamış, bilgilerine artık sadece kütüphanelerin tozlu raflarında raslayabileceğiniz bir yöneticiniz varsa ohh değmesinler keyfinize... Nasıl olsa balık baştan kokar!

Dünyayı ele geçirmiş şirketlerde ise durum tam tersi. Eğer işinin hakkını veriyorsan, doğru kararları doğru zamanda uyguluyorsan, yeni fikirler senden çıkıyorsa hele ki risk senin vazgeçilmez heyecanın ise işte sen vazgeçilmez bir yönetici yada çalışansındır. Dünya devi bir arama motoru çalışanları mesai saatinden sonra yeni fikirler için toplanıp ya bir kafede ya da bir çalışanın evinde tartışıyorlar hemde hiç bir ücret talep etmeden. Daha ilginci var... Bir oyuncak üreticisi firma yöneticileri mesai saatinden sonra oyuncak parkında oyunlar oynayıp yeni ürünlerinin nasıl olması gerektiği konusunda fikir edinmeye çalışıyorlar.Ücret mi? İşlerini o kadar önemsiyorlar ki ücret değil onların derdi başarı ya da ürünlerinin dünyada milyonlarca insana ulaşmasının verdiği haz...
Şimdi diyeceksiniz ki bizde geçim derdi var, bizimde milli gelirimiz o kadar olsa bizde öyle yapardık. O zaman bende şunu diyorum; acaa her çalışanımız yaptığı işin hakkını verse, düşündüğü sadece para değil başarı olsa, çalmak yerine kazanmayı hedeflese kim tutar bizim "çılgın girişimciler"i?

Not: Tüm bunların gerçekleşebilmesi için herkesin düşüncelerini yeniden gözden geçirmeli yeniden aile,kardeş, vatan kavramlarını kazanabilmeliyiz. Bununla ilgili de bir yazı yazacağım inşaallah...